بونگپ: ھرچ درد و نادراہ درمان خدایء جوڈ کرتگ بئید موتء.
فرس و روم دئورا کہ مسترین زوراکین ملک بوتگ انت ماں آسیای میانجی دنیایء شاہ زانت و مسترین درمان و دارگی حکیم یکے بوتگ .
لقمان حکیم:
یک مردے نادراہ بوت کہ دراھین حکیم و دکتران پہ آئی درمان و دارگ کنعگء دعر منت انت و نادراہ بے امید بیت چرآئیان.
گوڑا مردا گؤشت منا لقمان حکیمی کرا بہ بر ات.
وھدے کہ آئ چوک و مردمان آئیا لقمان حکیمی گورا برت آئ ھنچو کہ ظاھر بیت و لقمان حکیم ی چم پرآئ کپت گؤشتی تئ علاج منی پانگء نیست ایں.
گوڑا اے مردا فکر کرت کہ منی علاج وھدے لقمان حکیمی کرا نیست گوڑا ھچ جاگہ نیست.
نادراہ چہ وتی زندا بے امید بوت.
نادراہء فکر کرت نے کہ منی علاج نیست گوڑا چرے نادراھیں زندا موت گہتر ایں و پرچے وتی مردمان دل سیاہ بہ کناں کہ ھر وھد منا بڑ و سڈے کن انت پہ درون و بیرونے و پہ ھموک چیزا اے وا بے زارین زندگی یے.
نادراہا گؤشت منا پدا لوگء مہ برات منا گورستانء برات مردمان ی حیران بوت انت کہ اے و زندگ ایں ما چون اشیا گورستانء ببرین.
بلے چہ آئ امرا ناچار بیت و نادراہ اش ماں گورستانء برت نادراھا گؤشت منا ھمدا ایر کن ات و شما برو ات رندا پدا بیای ات مردمان ھمودا ایر کرت و شوت انت مردمان دل نبوت بلے چہ آئ دستورا ناچار اتنت.
گوڑا ھنجو کہ مردمان ایر کرت و شوت انت یک جمبرے مان بست مردا فکر کت کہ نے پدل مرتگان نے منا ھئور وتے کوش ایت.
ھئورا گوارگ شروع کرت ھئور ماں رچعگایت ھمآی نزیکء چہ یک غلی گورے یک دستے ظاھر بوت کہ تاسے برزادی داشتگ ات ھنچوش کہ وھدے ھئورگواریت مردم ھیران ماں ھئورے چیرے داریت تان ھما ھیران چہ ھئور آپء پر بہ بیت.
اچانک دیستی کہ یک سیاہ مارے دیم پہ ھمے نادراھا پیداگ انت نادراھا ماں دلء گمان کرت کہ ھئورا وا منا نہ کوشت بلے نے العما منا سیہمار وارت کوشیت.
.
نادراہ سیہمارا چارعگایت بلے نادراہا چہ وتی جاھا سریت نکرت و سیہمار آتک ھما تاس توکء شانت و شوت.
نادرہا چاریت کہ نئے منا ھئورا کوشت و نئے سیہمارا ڈنگ جت کہ بہ مریت.
نادراہا ھنچو نہ لوٹیت کہ زندگ بہ بیت فکری کرت کہ من ھمے سیہمار زھران وران زوت مران.
نادراہا وھدے کہ چہ ھما تاس ھئوری آپان کہ سیمارا ھوں ماں ھما تاس تہا وتی زھر ریتکگ اتنت یک گولمبے وارتی کہ سک تہل انتنت.
صبری کرت تاں دپے تہلی خلاص بیت پدا دگہ تینگے گران بلے کمے وھدا چہ پد نادراہ کمے بھتر بوت کہ چہ وتی جاگہا سریتی کرت نادراہ گلایش ات کہ انگور و آنگور بہ سریت پدا کمے گہتر بوت کہ پاد آتک و نشت کمے چہ رند دگہ بہتر بوت و پاد آتک و اوشتات.
ھما مردمان کہ ماں غورستانء ایر کتگ ات پدا آتک و رسیت اتنت کہ مۓ نادراہ چطور بوت بارئین مورت یا زندگ یا زندگیں وھدے کہ دیست اش وے مۓ نادراہ دراہ انت اوشتاتگ پہ پادان وت.
گوڑا نادراہا گؤشت منا پدا لقمان حکیمی کرا ببریت کہ لقمان حکیم گؤشتگ تی درمان منی گورا نیست.
مردمان ھمودا برت.
مردمان لقمان حکیمی گورا بورت مردا گوں لقمان حکیم گؤشت کہ چطور تو گؤشت تی علاج نیست.
لقمان حکیم گؤشت تو ھئوری آپ و ماری شانوک وارتگ و کہ اے ھر دوکئین درمان منی پانگء نہ بوتگ انت من پمشکا گؤشتگ کہ تی علاج منی کرا نیست.
کتابی قصہ پہ بلوچی:
جارکش و قلم کار آسکای بلوچ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر