۲۷ خرداد، ۱۳۹۱

گوھرستان بلوچستان: حضرت مولوی عبداللہ رحمت اللہ علیہ



بیا بہ گؤش چاھی کپودر قصوے پہ سیم و زر.
جوش جنت دل چو زرے دریای چولان بے قدر.

نندگء، آرامے نئیل انت ھم خیال این جند نفر.
رحلت اش کت پہ دیارے گون منا کۓ کنت خبر.

مٹ مانند ایش نگیندان اے جہان دراھین دگر.
گوش داران قصوان اش پہ دل و جان و جگر.

مات اگاں بچا وتئ پلگار بہ کنت شیر و شکر.
بچ، ھما اوگار بہ کنت ماں علم دریایء ھنر.

یا کہ چہل کافا بہ کشیت علم روحانی دفتر.
بلبل این گفتاری شعر بنت عقل و دانای بصر.

نئے کہ بیت امثال واجہ درے نایافتین گوھر.
نئے کہ بیت اسلامی قاضی ھنچو پرجوھر.

دست، خودکار چکریت وصف کنت واجہ ستعر.
مات نہ کنت پیداگ ھمای درورا ھچ وھد دوبر.

پلئین دیوان شاعرانی گالان گاریا نئیل انت ھچبر.
تاں بلوچ ، ھستیں جہانء دفتران مان ایت خبر.

واجہ وصفا کن انت دراھین بلوچستان شجر.
حضرت مولوی عبداللہ حق شاہ زانتیں بشر.

گونڈ، بہ گر گالان آسکانی دیما راہ گٹ ایں خطر.
عاقلین گالان مگوش کہ احمقان نیست انت ظفر.
.

هیچ نظری موجود نیست: