بیا ، قاصد، منی مرغ ے ھوای
بدئے حالا منئ دوست صباحی
بیتگ زندگ ایں عقل مۓ روانی
وابا ، گئر ے کنت دل نیم شپانی
بدن، چمک ئی گلے دیم روشنای
چتور قولیگ نہ بیت پر تو جوانی
منا ، جنگ انت گلے رنگ دلربای
نگیندان دعرورا تئ دروشمانی
جتعگ ، فکر و خیالے انتھای
دلؤن دیرئیگ وتئ بستگ پمآی
منا دوست انت وتئ دلبر ھمآی
نشتگ پر غم ے عھدان تھنای
خیال کن پیسری دوست جفای
مروچیگئین، پریان نیست وفای
گوشان حرف خیالے تئ ستای
دعرور، نیست گلے صدق خدای
سجین ایت گل وتا عاشق غلای
نظر گلے تیر کوئین دل مۓ کمای
کم گوشتگ بزان گیشتر آسکانی
مکن دوستی کپ ئے چاتا غمانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر