۱۵ تیر، ۱۳۹۱
گونڈیں چمشانکے پہ مئ گوستگیں دؤرا
گونڈیں چمشانکے گوستگیں زندئے
وھدے من آتکآن دبیء پہ کار و حلالیں روزگارے گڑا منی برات و سیادان منا پہ سستیں کار و غریبیء
نہ اشت و گؤشت اش کہ ما لوٹیں تئ دزنبیس خطاط ڈولء بہ بیت اے تی کار و نوکری انت انوگیں و بس.
چوناھیء وش نبیس مۓ وارثی انت بلے خیر یکدم خطاط ڈولء وش نبیس نہتاں.
گڑا من وش نبیسی بنگیج کرت کہ عربی زبان ھوں بلد ببان و دزنبیس اؤں ھوں نایافت بہ بیت.
من ھچ وانگجاہء نہ شوتآں بس ھر روچ کہ عربی اخبار شنگ بوت انت من ھما اخبار وت دزنبیس کرت انت اگاں ھرجاگاہ و ھرچ سیادی لوگیء اتان کہ آزات اتان و گون ھم گنگلان شان و شوکء گلایش اتاں کہ منی جوانی وھد بنگیج ات و کار و روزگار لازمی نہت کہ سیاد و برات ماں شرین روزگار و زندگی اش جوان ات.
دو یا سئے سالء پد من فکر کت کہ نوں مفتین ورگ و وپسگ بس انت نے وت نوکری کنان. وھدے کہ سیاد و براتان منا امتحان کرت و چارت اش کہ نے دزنبیس منی برابر انت گڑا ارادہ مصلحت روزگارئے پہ دبی پلیسء بیت.
گڑا وھدے کہ دبی پولیس مات مکتب شتآن وت یک خاصین سیادے
پہ روزگار کنئگا من یک باز جوانین طلب ناموے وش نبیس کرت پہ وش نبیسیں قلمان و گون آخری نایافتیں و مختصرین مطلبی گالاں.
بلے من عربی گپء وش بلد نہتاں وھدے کہ ما ماں مزنین پلیس سروک دفترا رفتیں ماں پولیس مات مکتب چہ بازین منت و زاریء پد چرے دگہ ضابط و ذمہ داران.
گڑا من وتی طلب افسرے دیما ٹیبل سرا ایر کرت کہ دائما مزنین مردم سرگال و بن گالان وان انت و دو یا سۓ سطرے وانئگا پد افسرا گؤشت
اے تی دزنبیس نہنت من پسو دات منئگ انت بلے منی سیادا منا پہ خبر کنئگ موہ ندات کہ باز چالاک وت پولیس نوکر ات کہ تاں شک مہ کنت کہ اشی عربی بلد نہنت و افسرا منا یک سادہیں کاغدے دات پہ نبیسگء و منی امتحان گرئگء وھدے کہ من نام خدا و سرگال نبشتہ کرت افسرا گؤشت اللہ یکے کہ اے ھمے مردے خط انت و ماں یک کسانین کاغدے اے ڈول ئے نبشتہ کرت کہ
( اے شخص قبول کرت و ٹرینا پد پلیس مات مکتب کارمند بہ بیت )
ھما کسانیں کاغد ئی پہ مسؤلء دات کہ آئی راستی کرا موجود ات.
بلے زانگ بوت کہ اے طلب ناموا افسرسرینت ھدوک و دلکش بوت پہ وش نبیس و مختصرین گالان.او اے احساس منا و منی سیادا او ھما مسؤلء کہ افسر گورا اوشتاتگ ات سرپد بوت انت.
او حقیقت اشی انت کہ نبشتانگ منئگ و گال من چہ مزنین طلب نبیسوک و روشن فکران حاصل کرتگ اتنت کہ عربی لبز دریای انت و تاں انگہ من چشین گال و مختصرین رہبند کہ وانوکء حیران و دلکش بکنت من کرت نکنآں چش کہ روشن فکران.
نوں گپ اشی انت کہ ھرچ طلب نامہ باز کسان و پہ گچتگیں وزن دارین گالان و مختصر نبیسگ لوٹیت.
او گچتگ و مختصرین گالان بلوچی لبز دریای انت بلہ مردما بژن انت پہ
بلوچی نبشتانک رھبندان کہ گون ھزار الگشء یک مختصرین ڈولے ھچبر نبشتانک نہ بنت.
نوں اگاں کسے دور خیال بکنت بلوچ باندات زندگی و طلب نامہ حتور وانگ و قبول بنت گون مروچیگیں ڈول نبشتانک رہبندان.
آسکانی بلوچ.
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
۱ نظر:
من باز وش بوت آں کہ تو واجہ وش نبیسی چاگردا ھوں بہر زرتگ و وش نبیس وت یک وشیں کارے.
سبز و آباد بات ئے واجہ.
ارسال یک نظر