سرگال: مردگین خرے بہا گرانیں.
ماں بلوچستانء مردے خیراتین خرے بیت کہ واھوندی ھچبر ماں بنچاہ نہ بندیت و دراھین شپ و روچان یلہ بیت.
میتگ مردم پریشان بنت شپان کہ ھرچ کاہ و کدیمے کہ مردل وتی اولاکانے دئے انت اے خر اش وارت و مردمانی مشکان دپ جتت کہ مشکے دئرانت.
صباح کہ بیت مردم حیران و محتاج بنت پہ چنکے سارتین آپ.
او مشک ھنچوشین چیزے کہ زوت جوان نہ بیت بلکہ بازئین وقت و دل سیاھی یے پہ کار انت.
او ھمے نزیکین میتگانی مردمان ھوں پہ اے خر بے زارے کننت.
چہ شہرے مچ و کشت و کشارا اشانی دست ماں کٹ بیت اشان محنت کن انت اے خراش وارت و لپاشت و بیران اش کنت. اے خر پہ ملکے مردمان یک وروکین نادراہی یے بیت.
البتہ: ھچیدے نایشت کشت و کشارانی دشمن ات اگر مردمان وتی کشت و کشار پعل کت انت گڑا اے دیم و آ دیما تر و مانترئے کت کہ شہرے جو لگت پادبیت و لومب ات کہ آپ ماں شہرے شوت. کئورے جو ھوں زوت بندگ نہ بیت و سئ ؤ چار روچی پہ کار ات. نازھکیں کشت کشار باغان ئیگ مورت انت.
او خرے واھوند چہ خرا اگاں گندہ ترات و گنترین خیراتی ات وھدے کہ مردمان نیکین سوج دات گڑا زاہ دئیگ ئی شروع کت دراھین امساھگ و میتگے چوک جنین پیروک و بلوکی چہ غورے کشیت و بے ننگین زاہے دات انت.
او مردم ھنچوش اتنت کہ پہ آیی گوٹے خونان تونئیگ اتنت کہ بکوشنتی بلے چہ خدا و دولت ایش ترسیت.
او وتی نزیکین برات و گوھار ھوں ھمے ڈولء چرے مردا وت خرا بے زار اتنت کہ آئیان ئی نام اش بد نام کتگ اتنت. آئیا وئیل کن بگر ایشیا کے لوگ بانوک ئی ھمآیی وڑین دپ دلڑی ات کہ دراھین میتگ جنین ھور بہ بیتین انت انگہ قد آئی لوگ بانوکے دپ نہ رسیت اتنت.
یک روچے میتگ دراہیں چوک شئور کن انت کہ ھمے خرا بکوش انت و ھما مردے وتی چوک ھوں ھم شئر بیت.
بلے دراھین چوک پیسرا ھمے شئور کن انت کہ ھر کسء اے خر ھر جاگاہ ماں کئور و کوہان دیست یک دگرا حال بدئینت.
گڑا یک روچے چوکے ماں نزیکین کئورے ھما خر دیست زوت تچان بیت و شوت ھم شئوریں زھگ ئی سھیگ کرت انت.
یکے وتی پیس پستول دوزیت و شوت انت پہ خرے کوشعگا و خراش پہ تیر جت و کوشت و کس ایش سہیگ نہ کرت.
وھدے کہ دو سۓ روچ گوزت مردم حیران بیت انت کہ اے خر کجا بیت و بارئین چون ئی بیت بلے سک باز وشدل و راحت بیت انت و دعای اش لوٹیت کہ اے خر پدا ماں اے میتگء ظاہر مبات اگاں نمورتگ خدا کنات وت و واھوندا بمورات انت.
او زھگان یکے گواہ نہ کت پرچا کہ ترست اش چہ خرے واھوندا کہ زاہ دئے یے و بلکہ پیس اش ھکل کن انت و زھ گرانت.
بلے خرے واھوند پریشان بیت جست و باوستی کت و خرے شوھاز کنعگ ئی شروع کت و تاکہ یک ماھے رند یک ڈونڈے دیستی بلے پجاھی نہ آورت کہ رستران وارتگ و خالی ھڈ پشت کپتگ اتنت.
گڑا آتک لوگء زھگی امراہ کرت کہ توے بچار بلکیں منی خر ھمیش انت یا کہ نہ من پیران چم میم نہ کن انت.
زھگء زانت کہ خر ھمیش انت گؤشتی ھو اے مۓ خرانت بلے اشی پہ توفنگ و تیر کوشعگ بوتگ پیسء گؤشت نہ کنے بچہ تو راست گؤش ئے دروغ نبندئے.
چوکے ھوش نہ کپت کہ توفنگ نامء مگران کہ اے طوقے پہ مۓ گوٹء ایر بیت. و مزنین اوباھے بیت پہ مخلوق گوٹے کپیت.
آئی ھنچو کہ اے خبر اشکوت و سرپد بیت کہ خری پہ تیر کوشعگ بیتگ زانت ئی کہ کرگوری و مۓ میتگء کۓ و کئء توفنگ ھست.
گڑا شوت ھرچیکہ توفنگ ھست ات آئیان ئی لوگے دپء یک وتی دپ ئی پچ کش ات و بے ننگین زاہ دئیگ ئی شروع کت.
گؤشتی منی خر یک خرے نبوتگ بلکہ برات مٹے بوتگ و یک اسپ ھزاریے بوتگ شمارا کینگ ماں دلء بوتگ پمن کہ شمارا وت چوش ایں شرین خر نبوتگ پمشکا شما منی خر کوشتگ.
و آئی بہایء دو برابر بدئے ات یا کہ شمۓ تفنگانی شکایت کنان.
مردمان راضیگ اتنت کہ اشیا چیزے زر بدئے انت بلے خیران انت کہ دو اسپ ھزاری بہا سک باز انت انچوک کلدار مردمانی کرا نیست و اگر مدئے انت ئی گڑا شکایت کنت و دولت اشانی تفنگان ھوں بارت و اشان سک بے عزت کنت اشان تام دار اتنت.
گڑا اشان جست و پرس کرت کہ کئےء اے کار کتگ ویا پرچے ھما خرے ڈونڈئی کئل و غور نکتگ.
جست و باوستا چہ رند معلوم بیت کہ اے کار رھگان کرتگ و آئی زھگ ھوں ھمراہ بوتگ.
گڑا پہ ھزار شری یے آئی ایش چت و ٹکارت و آخر کار پہ راہ ایش آورت و یک اسپ ھزاری یے بہا اش دات و راضیگ بیت.
.
بلے مردگین خرے بہا گران بیت.
آسکانی قلم سیاھگ کٹ اتنت.
ندکار: آسکانی بلوچ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر