۰۵ بهمن، ۱۳۹۰

بلوج رسم و ربیعت : مردگی عقیدہ و زیارت و پیر پرست.


بلوچی پیر پرستی رسم و ربیعت

اے حقیقتین قصہ ئے کہ یک کماشے پہ من قصو کت.

مغربی بلوچستان سربازی علاقہ ھا یک کسانین شہر و میتگے ھست ات پشامگی دئور و گورا و نامی ناؤنت ات پشامگی مردمان ئیگ ات.

اودا یک قبرے کوھنین ھست ات کہ مردمانی عقیدہ اشی ات کہ ھمے قبر مردما نقصان و فایدہ دات.

پرچا کہ اے رسم چہ پت و پیروکانی نیمگا پیداگ ات و چہ پت و پیرینان اش ھمے رنگا اشکتگ و دیستگ ات.

ھر رسم و ھر ڈول کہ پت و پیروکان کتگ ھر کس ھنچوش کنت اگاں راست انت یا کہ دروغ انت بلہ ! پشت پدیگان ھوں ھما رھبند رونت چوش فکرنہ کن انت کہ آئیان نزانتگ ما باید انت ھمایانی ڈولا مہ کن انت.

گڈا چہ ھما میتگے بانوکان یکے دو سیسرک ! شلوئ نگن ئی پتک و شکر و ملکی روغنی جت انت و برت ماں ھما قبرے سرا ایر کت انت کہ پیر و زیارت اش گوئشت.

آ زمانگ ھا مردم شودیگے اتنت
و چوشین شکر و ملکی روغنی سیسرک مردمان پہ ورگے نہ رسیت.
بلہ ! بلوچ نادانی ھست ات و نزانت اش کہ مردگ زندگا ھچبر فایدہ نہ دات.

و پدا رسم ھنچوش ات آئیان فکرے کت کہ بلکہ فایدہ دنت ھما قبرے ریزیتگین مردگ.

گڈا اے کماشے گوئشیت مار ایش رگبند دات ھما گیسے ھدابندا نگن و شیر ما وارت.

رندا من شوتاں لوگانی گورے شہرا و من دیست کہ دو شرین روغنی نگن ھما قبرے سرا ایر انت کہ زیارت اش گوئشت.

من چست کت و زرت انت و پہ نگنانی ورگا شروع بیتاں.

ھما گسے واجہ ھا بزان چہ مچے سرا منا دیست و گوانکی جت بچہ ترا چوش فلان بگیرت تو زیارت نگنان ورگا ئے او بزان ھما خاتون ھوں شہرایت اشکتی و گوئشتی کہ بچہ زیارت نگنان مہ ور من ترا دگہ نگن پچان و دئیان کہ ترا زیارت کر و کورے کنت او دعا ئی لوٹیت کہ اے اللہ و زیارت پہ اے جوان ھا رحم بہ کن کہ نزانت.

کماش گوئشیت من گوئشت کہ چہ سنجول و روباہ اش بوار انت من اش وت وران بلی من کر و کورے باں.

آسکانی ھا اے قصہ اشکت و زانتی کہ بلوچ ھر چیزا وتی رسم و ربیعت حساب کنت پمشکا سرا پہ جاھلی ئیے دات و ھر چ ئے گوش ئی سرپد نہ بیت.

هیچ نظری موجود نیست: