۱۲ اردیبهشت، ۱۳۹۱

بہ گؤش و بہ کند


گونڈیں قندگ ی قصہ.

گؤش انت چہ ھما اھدیگ ایں مردماں کہ سادہ بوتگ انت.

یک مسافرے آتک یک میتگ جاہ ے کہ اودا یک مسیت کہ نمازجاہ ے گؤش انت ھست ات وت و ملای.

مسافر شپا بی وھد آتک مردمان جوی نگن ے دات بونڈکے دات و یکرے مسافر بیچارگ وپت. کہ آئ نام رحمت اللہ ات.

گوڑا صباحاں کہ بانگے بیت اے بلوچستان رسم بوتگ کہ گوامگواہ آ پاد آتکگ انت. دست و دیم اش شوشتگ و دیم پہ مسیت آ شوتگ انت.

گوڑا اے مسافر ھم پاد آتک و شوت مسیت آ گون ملای آ ھور نماز وانعگ آ شروع بیت.

ملای نمازا خلاص کنت اولی سلام ترین ایت ! السلام علیکم و رحمت اللہ ! مسافر ! علیکم السلام من آتک اؤں ملا.
دوم ی ! السلام علیکم و رحمت اللہ.
مسافر. واجہ من ترا گؤشت کہ من آتک اؤں ملا.

هیچ نظری موجود نیست: