۱۲ اردیبهشت، ۱۳۹۱
بہ گؤش و بہ کند
گونڈیں قندگ ی قصہ.
گؤش انت چہ ھما اھدیگ ایں مردماں کہ سادہ بوتگ انت.
یک مسافرے آتک یک میتگ جاہ ے کہ اودا یک مسیت کہ نمازجاہ ے گؤش انت ھست ات وت و ملای.
مسافر شپا بی وھد آتک مردمان جوی نگن ے دات بونڈکے دات و یکرے مسافر بیچارگ وپت. کہ آئ نام رحمت اللہ ات.
گوڑا صباحاں کہ بانگے بیت اے بلوچستان رسم بوتگ کہ گوامگواہ آ پاد آتکگ انت. دست و دیم اش شوشتگ و دیم پہ مسیت آ شوتگ انت.
گوڑا اے مسافر ھم پاد آتک و شوت مسیت آ گون ملای آ ھور نماز وانعگ آ شروع بیت.
ملای نمازا خلاص کنت اولی سلام ترین ایت ! السلام علیکم و رحمت اللہ ! مسافر ! علیکم السلام من آتک اؤں ملا.
دوم ی ! السلام علیکم و رحمت اللہ.
مسافر. واجہ من ترا گؤشت کہ من آتک اؤں ملا.
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر