سرگال: دلریش ایں سنگت. بلوچی قصہ.
سردار کہور و شینزگ ھمساھگ اتنت. کہور وت دلء وتی سیاد و قبیلہ سروک ات و شینزگ وتی قبیلہ سروک ات.
کہورکی میانتاکی بچیک شینزگوک ئ زامات ات و کہورکی میانتاکی جنیک شینزگوک ئ نشار ات و پدا امساھگ اتنت و ماں ڈن ے کہ کؤرے آپ و گورم نزیک اتنت بلہ اشاس ماں رودے چلانٹکء کٹیگ ی لوگ بست و منندجاہ بوت انت.
لوگ اش پہ شنگر بستگ اتنت و مینوک اش مچی لٹ و کرزاتنت.
و ھر دوکان یک سچکانین تگردے ھست ات کہ ماں بڑایت اش و سچکانین تگرد کشوکان ات وھدے کہ دعرین مسافرے آتک و اشانی مہمان بیت.
کٹیگان ی پردئیوک تکرد اتنت کہ پہ پورک ی پیش گوپتگ اتنت و پدا ھوں کوھن اتنت و روچ ریزینتگ اتنت. اگاں تروندین لوڈ و گواتے بکشیت این چونڈ چونڈ و پیچ پیچ بیت و کس نزانت گواتء پہ کجام دیم برت انت.
کہورک بلاھین برزا برزین و درھکء درھگیت و چلیمی یے ات بروت ئی دراج و چنگ اتنت گؤشیگء برابر قد گزے بیت انت و خیراتین زھر کنوک و زھروی ات بلے سکیں زھر گروکی ات.
وھدے کہ زھرے کرت گڑا ماں شینزگوکی پیشگاہء نشتگ ات و شینزگوکی لوگ بانوکء زھرین تمباک نیم شودعگ کرت و چلیم ی پرے کرت و دات و کہورک کمرزانیگ بست و نشت وچلیم ے کشیت.
و پہ شینزگوک قنڈ زندہ یے نہ اشت ھیم پہ دمان چاھے لوٹیت و گل خاتون چاہ اڈ کت و دات.
و لجے نام ئی نزانت و دارپیشانی ھوں دشمن ات کہ شینزگوکء دگہ دارپیش چنوکین کستر پادے نیست ات.
نے بزان ھنچو شینزگوکی پہ کرھوپ و دل کرتگ ات و شینزگوک سک بی زار ات.
شینزگوک فٹکوکی ات و کہوسگی ات ریش و بئروتی ڈالے ڈالے پرات بارگین لاغروکی ات گوشیگا وروک نادراہیء گتتگ ات و مرگی ات پہ گمان تو یک تہلانکے بداتین نوہ لیٹ ئی وارت پہ کپعگء.
بلے کلامزدگ سک ڈڈات زورے کہ مانت ئی پوہ پراشی یے ڈعڈییء بلہ جنگولے نہت صبر کنوک و نرمین مردی ات و دلی صاف ات دپ جاکے نہت خاموشین مردی ات.
بلہ مردار چو جنیان ی ڈولء لجوی ات اگان ورعگ ورعگایت ورعگے درمیانء دستی مین بیت انت تو بگؤشتین واجہ بور نہ تو وا ھچ نوارت گڑا بس ے کت و گؤشتی منا بس انت من سعیر کت اگاں توری شودا پہ مرگ بہ بیتین بلے میار و مڑای کت و رندا کؤرے شوت دازیگ و کہیلڑی و بستوک ئ گوت و وارت.
بزان یک روچے کہورک دیم پہ لوگء پیداگ ات ھمے لوگ گورے رودا چہ لیڑ گپت پادی ماں یک لکوشکاکین ڈوکے سرا ایر کت لکشت و لیڑ وران بیت جہلگا شوت و کپت و گون کونٹگ دارین سولی بندی وارت.
شینزگوک و گل خاتون و گنج خاتون شان پاد آتک انت و درک اش کت میدان میدانء شوت و کہورک اش بڑ و سڈ کت و آورت لوگے پیشکاہ ایش ایر کت دہ دھا سارتین آپ اش درنز دات بودی کت کہ بیچارگ توستگ ات. دمانے رند ھنچو کہ شر ھوش و سار بیت شروی کت پہ شینزگوکی بدو رئدا و زاھے دئیگء.
جانی آزیراک ات کونٹگان جان پوچیتگ ات دپ و دیم ئی کونٹگان شیکریتگ و خون و ریچ ات.
چانگو شینزگوک و گل خاتون و گنج خاتون پہ ھمآیی درمان و دارگ کنعگء گلایش اتنت. چینگو دئیگین شینزگوک سلین زاہ و بد و رئد.
بلے کہوروک ھچ آئ جواب ندات ھنچو کہ گؤش ئے نہ اشکونگایت.
گڑا گل خاتونء بد آتگ وبرانز گپت پہ آئ سرا کہ گؤشتی ھے ترا کلام بگیرت شینزگوک اے تئ نیک یے بدل انت کہ کہوروک تو پہ بی ننگین زاہ و بد و رئد مان بستگ. میاریگ بیتگ کہ ترئے چہ کؤرا بڑ و سڈ کتگ و پہ لوگء آورتگ و رسینتگ. اگاں نہ تو ھمودا ھوشک مرتگ اتئے پمشکا.
شینزگوک زھر کت و گؤش ایت کہ آ وھدی مارا و شمارا خون ئیگ و سیادی رشتہ و بند داری نہ بیتگ بلے نے ما و شما ھور تریتگ ایں سیاد و بند دارانت اگاں سیاد و بند شمار نداریت گڑا ھم زبان ایں بلہ خیر پرواہ نیست شما وتی امیریا بزوریت و ما وتی غریب یے زور ایں و پدا ھوں میگ و شمیۓ روچ ھمے یکین کنڈا ایر رؤت :
گنج خاتون در راینت و گؤشتی کہ شما ھر دوکین خیرات ات و نکرر ات پہ منیگ و گل خاتون ی ملگان بلاہ روپین گجگیان او ما ھوں غئل ایں کہ ما پہ لوگ واجہ انت ھے نونتگین مارا وت ھمشان ھورا بگراتین.
بلے من زانان کہ شما جنگ نہ کن ات او شما جنگی وا مرد نہت شمۓ ھوشگین دپ انت و مفت و خدایں جاک و صلوات انت.
پرواہ نیست شما وتی شرین کار کتگ انت و منیگاں انگت انت : بلے بیای پیسرا چونڈے ھوشکین نگن جورے کن ات گڑا رندیگین رندای انت.
گل خاتون گوشت کہ اے آسکانی چونین مہمان کہ ھچ نہ گوشیت و گرو دار نہ کنت ھر وھد کہ کایت یک سلوکے مان بنداین ایت.
ندکار: آسکانی بلوچ.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر