سرگال: بلوچی قصہ: پہوال بخت شاندار و عقل نزور انت.
بیت یک روچے و روزگارے و بیت یک فبیہ ایں پہلوالین وانگے کہ سکین فقیرے بیت چوک چوریگ ئی پہ چونڈے نگنء محتاج بنت او ہر کسے کہ داد و دہشتے آئی دات نزورت انت ئ گؤشتی کہ شمارا خدایء داتگ زاناں خدا منا نگیندیت گھیتگاں دادے دیعگ خدائیگ انت نئے شمئیگ.
مردمان پسو دات کہ واجہ خدای داد ھمیش انت کہ ما ترایش دئیگایں خدا نکایت ماں تئ لوگء ترا داد ندات واجہ خدا پہ یک وسیلہے کنت.
گؤشت ئی واجہ خدا منی باریگء وسیلہ کنت شمۓ باریگء وسیلہ نکنت کہ شما شپ روچ ماں لوگء وپتگ ات.؟
مردمان گؤشت واجہ زمانعگ بدل بوتگ انت آپیسری دؤر شوت انت ھنوں کار پہ ٹیلفون و انترنت انت لازم نہنت کہ تو ھروھد بروئے ماں مکتبء یا قاصدی درک و دؤر بکن ئے.
پہوالء قبول نکرت گؤشتی شما ٹہگ ات دروغ بندیت کہ چطور بیت کنت شما ماں لوگء نشتگ ات و دگران زرے دئے ات پہ ٹیلفون و انترنت و زر انگور آنگور راہ دئے ات.؟
بازیین مدتے دلمانعگ انتظارا چہ پد مردا ھکلیت و شوت ماں دگہ خدای ملکے کہ فکری کرت بلکہ خدا چہ اے ملکء دلگران ایں و نگیندیت پمشکا منا دات دادے ندات.
خیر: مردا حیلت کرت پہ سیریں ملکے کہ حتماں خدا ماں آملکے کایت و گون خدای دادان ھمبہر بیعگء و پدے کیلان و کایان پہ ملکء و دادا وت و چوک و چوریگان اش چنین و وریں خدا پادشاہے تاں اے خلاص بہ بنت.
مردا چوک و چوریگ اشت اتنت و شوت ماں سیرین ملکے کہ عودا بئید کارا نگن نرسیت و سیادی نیست ات کس ئے پجاہے نیاورت کہ آئ لوگء بہ جلیت تاں وھدے خدا آئیا دادے بدات.
بلے سئے و چار روچے پنڈعگ و ورعگء چہ رند ھچ کسء جست نکرت و ناگیگ بوت گڑا ماں شرکتے کارا لگیت کہ شرکتء دراہین احتیاجات ھست انتنت ورعگ و وپسعگ دکتر و درمان دراھین لازمی جنس موجود اتنت.
گڑا سالے پد ھمے شرکت بازیین نقصانے بوت و فروشت بند بوت.
شرکت مجیبرا دراھین کارگران ئی حق و حقوق گیش اینت و دات انت پہوال اش توار کرت لہتے کلداراش دات و یک چیکے دات اش کہ کلدار خلاص بوتگ اتنت.
گڑا پہوال برانز گپت و بزان ھما چیک ی در در و چونڈ چونڈ کرت گؤشتی مۓ ملکء تہنا مردمان ٹہگی کرت، بلے اے ملکء وا خدا ھون گون تہگین مردمان ھور انت.
منا یک سالے پرین بیت کہ من ھزمت کرتگ و ھیدؤں چیکینتگ ایشان منا یک کاغدے داتگ کہ کلدار انت من ایش فبیہ ایں پہوالے حساب کرتگ من شیر واریں نونوکے نہان کہ خیر و شرا مزاناں.
گڑا زھری کرت چادرئ چنڈیت و کوپگا کرت و ھما کموکیں نقدین کلدارئ زورت انت کہ اے کسی دات و دہشت نہنت منی وتی محنت ئیگ انت و پدا گون خالیگ ایں دستے پچ تریت و آتک.
گڑا یکبرے آئ سیادے اے واقعات اشکوت شوت کلداری گپت آورت انت پہ ھمای چوریگان دات انت.
ندکار: آسکانی بلوچ.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر